Alfons XII
Książę Asturii | |||
Okres | od 1857 | ||
---|---|---|---|
Król Hiszpanii | |||
Okres | od 1874 | ||
Poprzednik | Republika Amadeusz I Sabaudzki (poprzedni król) | ||
Następca | Alfons XIII | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Burbonowie | ||
Data i miejsce urodzenia | 28 listopada 1857 | ||
Data i miejsce śmierci | 25 listopada 1885 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | 1. María de las Mercedes Orleańska | ||
Dzieci | María de las Mercedes, | ||
Odznaczenia | |||
|
Alfons XII (ur. 28 listopada 1857 w Madrycie, zm. 25 listopada 1885 w El Pardo) – król Hiszpanii w latach 1874–1885 z dynastii Burbonów, zwany El Pacificador ("Rozjemca").
Dzieciństwo i młodość
Urodził się 28 listopada 1857 w Madrycie jako czwarte dziecko królowej Izabeli II Hiszpańskiej i Franciszka de Asís, hrabiego Kadyksu. Był potomkiem królów Karola III, Karola IV i Ferdynanda VII. Dzieciństwo spędził na dworze u boku rodziców. Nie otrzymał dobrego wychowania ani nie został dobrze przygotowany do objęcia tronu. Jego edukacja ograniczała się właściwie do nauki szermierki i religii[1]. W wieku jedenastu lat, po wybuchu rewolucji w 1868 udał się wraz z matką na wygnanie. Mieszkał w Paryżu, a następnie Londynie. Uczęszczał do Kolegium Stanisława w Paryżu. Potem pobierał lekcje u prywatnych korepetytorów w Genewie. Studiował w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiedniu. Podczas pobytu w Anglii wstąpił jako elew do Royal Military Academy w Sandhurst.
U władzy
W grudniu 1874 brygadier Arsenio Martínez Campos przeprowadził zamach stanu. Na czele kilku pułków dołączył do armii centralnej stacjonującej w Sagunto i zajął Walencję. Wkrótce potem ogłosił koniec Pierwszej Republiki Hiszpańskiej i zaproponował, aby koronę oddać Burbonom. 29 grudnia 1874 Kortezy ofiarowały koronę księciu Alfonsowi[1]. W ciągu kilku dni książę przybył do Madrytu, odwiedziwszy najpierw Barcelonę i Walencję. W ten sposób został królem jako „Alfonso XII”, mimo że żaden monarcha zjednoczonej Hiszpanii nie nosił imienia „Alfonso XI” (monarchia hiszpańska była jednak uważana za kontynuację starej, już nieistniejącej monarchii Kastylii i Leónu, którą władało jedenastu królów o imieniu Alfons).
Panowanie
Wraz z objęciem przez niego tronu rozpoczął się nowy okres w historii Hiszpanii, nazwany okresem Restauracji. Król poparł projekt konstytucji zakładający, że system polityczny w okresie hiszpańskiej Restauracji opierać się będzie na istnieniu dwóch partii politycznych, które naprzemiennie będą sprawować po sobie władzę. Każda z partii stawiała sobie za cel obronę monarchii i konstytucji oraz idei scentralizowanego państwa. Alfons XII odziedziczył trudne problemy w polityce zagranicznej. Do rozwiązania pozostawała sprawa Maroka. Nastąpił wzrost napięć w stosunkach z Francją. Król uchodził za germanofila. Podczas wizyty w Niemczech występował u boku cesarza Wilhelma I. Obserwował wielkie manewry wojskowe[1]. Obiecał cesarzowi pomoc Hiszpanii na wypadek konfliktu między Francją a Niemcami.
Małżeństwo i potomstwo
25 stycznia 1878 poślubił księżniczkę Maríę de las Mercedes, córkę Antoniego Orleańskiego, księcia Montpensier i swojej ciotki – Ludwiki Ferdynandy Hiszpańskiej. Mercedes zmarła jednak sześć miesięcy po ślubie.
29 listopada 1879 poślubił arcyksiężniczkę Marię Krystynę Habsburżankę, córkę arcyksięcia Karola Ferdynanda i arcyksiężnej Elżbiety Franciszki. Miał z nią troje dzieci:
- Maríę de las Mercedes, księżnę Asturii, (ur. 11 września 1880, zm. 17 września 1904), tytularną następczynię tronu Hiszpanii, od czasu śmierci jej ojca aż do urodzin jej brata pogrobowca. W 1901 poślubiła księcia Karola Tankreda (syna Alfonsa, hrabiego Caserty)
- Maríę Teresę (ur. 12 października 1882, zm. 23 września 1912), która w 1906 poślubiła księcia bawarskiego Ferdynanda (syna jej ciotki Marii de la Paz)
- Alfonsa XIII (ur. 17 maja 1886, zm. 28 lutego 1941), który był królem Hiszpanii od momentu urodzenia i nigdy nie otrzymał żadnych innych tytułów, takich jak infant lub książę Asturii
Choroba i śmierć
Król bardzo lubił polować. W lipcu 1884 podczas polowania na kozice w Asturii po raz pierwszy wymiotował krwią. Zdiagnozowano gruźlicę. Choroba rozwinęła się. Alfons XII zmarł 25 listopada 1885 w pałacu Pardo. Miał 28 lat.
Wywód przodków
Alfons XII był owocem małżeństwa rodzeństwa ciotecznego, a wszyscy jego dziadkowie byli bliskimi kuzynami:
4. Francisco de Paula de Borbón | ||||||
2. Francisco de Asís de Borbón | ||||||
5. Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska | ||||||
1. Alfons XII | ||||||
6. Ferdynand VII Hiszpański | ||||||
3. Izabela II Hiszpańska | ||||||
7. Maria Krystyna Sycylijska | ||||||
Przypisy
Bibliografia
- Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum. Grażyna i Jacek Schimerowie, Warszawa 2007
- Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz, Historia Hiszpanii, Wrocław 2009
- p
- d
- e
Habsburgowie | |
---|---|
Burbonowie | |
Bonaparte |
|
Burbonowie |
|
Sabaudczycy |
|
Burbonowie |
|
- p
- d
- e
Dynastia Trastamara |
|
---|---|
Habsburgowie | |
Burbonowie |
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- PWN: 3867762
- Britannica: biography/Alfonso-XII
- Treccani: alfonso-xii-re-di-spagna
- Universalis: alphonse-xii
- БРЭ: 1816596
- SNL: Alfons_12.
- VLE: alfonsas-xii
- Catalana: 0002481
- DSDE: Alfonso_12.
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 1671