Francesco Pignatelli
Kardynał biskup | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 6 lutego 1652 | ||
Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 1734 | ||
Arcybiskup Neapolu | |||
Okres sprawowania | 19 lutego 1703–5 grudnia 1734 | ||
Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |||
Okres sprawowania | 25 czerwca 1726–5 grudnia 1734 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Nominacja biskupia | 27 września 1683 | ||
Sakra biskupia | 3 października 1683 | ||
Kreacja kardynalska | 17 grudnia 1703 | ||
Kościół tytularny | SS. Marcellino e Pietro (11 lutego 1704) | ||
|
Data konsekracji | 3 października 1683 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Giuseppe Bologna | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Francesco Pignatelli (ur. 6 lutego 1652 — zm. 5 grudnia 1734) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził z wicekrólestwa Neapolu. W 1665 wstąpił do zakonu teatynów. W 1684 dzięki rekomendacji króla Hiszpanii Karola II został arcybiskupem Tarentu. Nuncjusz apostolski w Polsce od marca 1700 do lutego 1703, kiedy został arcybiskupem Neapolu. Był krewnym papieża Innocentego XII (1691-1700), jednak nominację kardynalską otrzymał dopiero od jego następcy Klemensa XI w grudniu 1703. Początkowo był kardynałem prezbiterem tytułu SS. Marcellino e Pietro, ale w 1719 uzyskał promocję do rangi kardynała biskupa Sabiny, a następnie Frascati (1724) i Porto e Santa Rufina (1725), pozostając jednocześnie arcybiskupem Neapolu. Uczestniczył w konklawe 1721, konklawe 1724 i konklawe 1730. Dziekan Kolegium Kardynalskiego od 25 czerwca 1726. Zmarł w Neapolu w wieku 82 lat, został pochowany w neapolitańskim kościele teatynów.
Bibliografia
- The Cardinals of the Holy Roman Church
- p
- d
- e