Rinaldo Brancaccio
Kardynał diakon | |||
Nagrobek kardynała w kościele Sant'Angelo a Seggio del Nilo w Neapolu | |||
Miejsce urodzenia | Neapol | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 27 marca 1427 | ||
Protodiakon | |||
Okres sprawowania | 1423–1427 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Kreacja kardynalska | 17 grudnia 1384 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Rinaldo Brancaccio (ur. (?), zm. 27 marca 1427) – włoski kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej, reprezentujący najpierw "rzymską", a następnie "pizańską" obediencję.
Życiorys
Pochodził z Neapolu. W 1384 papież Urban VI mianował go kardynałem diakonem Santi Vito e Modesto. Pozostawał w "rzymskiej" obediencji aż do 1409 roku, kiedy wziął udział w Soborze w Pizie oraz w soborowym konklawe 1409. Uczestniczył w konklawe 1410 i 25 maja 1410 koronował w Bolonii antypapieża Jana XXIII. Administrator archidiecezji Palermo (1410-1414) i Tarent (1412-1420). Jan XXIII w 1412 mianował go gubernatorem prowincji Campagna e Marittima oraz archiprezbiterem Bazyliki Santa Maria Maggiore. W imieniu antypapieża prowadził negocjacje pokojowe z królem Neapolu Władysławem. Uczestniczył w kończącym Wielką Schizmę Soborze w Konstancji. Na polecenie papieża Marcina V zamknął obrady soboru słowami "Domini, ite in pace". Administrator diecezji Aversa od 1418 roku. Zmarł w Rzymie, ale jego szczątki przeniesiono do Neapolu[1].
Przypisy
- ↑ The Cardinals of the Holy Roman Church
- p
- d
- e
Do roku 1378 |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielka schizma |
| ||||||
Od 1415 |
|
- Treccani: rinaldo-brancaccio